Bocchino: "Calenda is pragmatisch. De overeenkomsten met Meloni? Op sommige punten zijn er overeenkomsten."

Over hetzelfde onderwerp:

Waar gaat Carlo Calenda heen? Nergens, "naar het centrum", vervolgt hij. En toch, van buitenlands beleid tot en met justitie, beginnen de overeenkomsten met de regering-Meloni meer dan één te worden. " Onder de oppositie lijkt Calenda de enige serieuze politicus te zijn, coherent en toegewijd aan de kern van de zaak. Ongeacht de kleur van de regering", vertelt Italo Bocchino – hoofdredacteur van Secolo d'Italia, polemist uit Meloni en groot expert op het gebied van rechts in Italië, zowel vroeger als nu – aan Il Foglio. "Hij kwam met een programma en hij zet het vastberaden voort. Op sommige punten staat hij aan de kant van degenen die zijn eigen stellingen steunen." Het is nog te vroeg om te zeggen of dit alles de basis kan vormen voor een nauwere samenwerking tussen Calenda en de premier. En Bocchino legt zich niet vast: " Natuurlijk", voegt hij eraan toe, "als de centrumlinkse kandidaat voor premier Elly Schlein is... Lijkt het mij dat Calenda antropologisch gezien dichter bij Meloni staat."

Het laatste signaal kwam dinsdag in de Senaat. "Ik ben het grotendeels eens met wat de regering heeft gezegd", zei Calenda in de Kamer na de aankondigingen van Meloni. De leider van Azione staat, het is geen verrassing, veel dichter bij de standpunten van Palazzo Chigi op verschillende terreinen dan bij het bredere terrein. Met name op het gebied van buitenlands beleid, met name wat Oekraïne betreft. "Meer dan Meloni staat Calenda dichter bij redelijkheid en nationaal belang. Terwijl anderen in de oppositie alleen maar consensus zoeken", redeneert Bocchino, waarmee hij het pragmatisme van de voormalige minister van Economische Ontwikkeling onderstreept. Sterker nog, voegt de directeur van Il Secolo eraan toe, vergeleken met de andere minderheidsleiders. "Schlein is een kleine groep die knipoogt naar links-links. Giuseppe Conte is een populist die in staat is alles te steunen en het tegenovergestelde, zoals wapens." En Matteo Renzi? Hij begon de wetgevende macht verstandig. Toen hij besefte dat hij geen kans maakte om een ​​meerderheid te krijgen, begon hij zich als een schreeuwende krekel te gedragen, op een vulgaire manier tegen Meloni. Maar er is geen voormalige premier ter wereld die een persoonlijke strijd voert tegen de zittende president en daarmee zijn institutionele rol verzaakt.

In deze context, in deze fase, is Calenda de bevoorrechte gesprekspartner voor de meerderheid geworden. "Je kunt met hem praten", zei Giovanni Donzelli in maart, de dag na het Azione-congres, dat onder de zeer gewaardeerde gasten ook Meloni en Guido Crosetto had. Bij die gelegenheid toonde Calenda opnieuw een ander register dan dat van de oppositie. "Zijn taalgebruik", zegt Bocchino, "is ook gedifferentieerd doordat Schlein en Conte het zwaartepunt hebben verlegd naar radicaal-linkse standpunten, terwijl coalities winnen wanneer ze ook een gematigde houding aannemen en zich naar het centrum verbreden." Dit is wat Meloni probeert te doen sinds ze in de regering zit. Sommige standpunten uit het verleden ontkennen, of op zijn minst afzwakken. "FdI is een laboratorium voor uitbreiding", zegt Bocchino. “Denk maar aan ministers als Carlo Nordio, Orazio Schillaci of Marina Calderone: zij komen uit andere culturen, behoren niet tot de Atreju-generatie, maar ze raken wel aan de waarden en het programma van de regering-Meloni.” De recente benoeming van Luigi Sbarra, voormalig secretaris van de CISL, tot ondersecretaris voor het Zuiden past ook in deze trend. “Om de 30 procent te bereiken, begreep Meloni dat ze de thuisbasis moest zijn van verschillende politieke zielen. In haar regering bestaan ​​nationale en identiteitscultuur naast elkaar, de autonomistische die deels wordt vertegenwoordigd door de Lega en de volkscultuur met Forza Italia. Er is ook ruimte voor liberalen. Het zijn allemaal alternatieve ervaringen ten opzichte van links.” Dit is een van de redenen, aldus de directeur van Secolo d'Italia, waarom Meloni bijna drie jaar na de verkiezingsoverwinning nog steeds veel waardering geniet. Een casus die in politicologische boeken bestudeerd zal worden. Na meer dan de helft van haar mandaat heeft ze meer consensus dan toen ze begon. Dit is ook te danken aan een strategie die verschillende kiezersgroepen samenbrengt.

Als dit de richting is, is het misschien geen politieke fantasie om te denken dat Calenda en Meloni in de toekomst op gemeenschappelijke standpunten zouden kunnen komen te staan. "Vanuit antropologisch oogpunt, en ik zeg dit als commentator, lijkt Calenda dichter bij Meloni te staan ​​dan bij Schlein," herhaalt Bocchino, vooruitkijkend naar de volgende verkiezingen. Maar eerst zijn er de regionale verkiezingen en in sommige gebieden zou Azione zich al kunnen schikken met centrumrechts. Misschien in Campanië of Marche, waar Bocchino als adviseur een handje helpt aan de gouverneur van Meloni, Francesco Acquaroli, die op zoek is naar een toegift . "Ik spreek als waarnemer," distantieert de polemist zich. "De regionale verkiezingen zijn een wereld apart. Calenda zal over individuele gevallen beslissen, op basis van de programma's en uiteraard de kandidaten. Het is duidelijk dat als ze te ver naar links gaan, tegen afvalenergiecentrales en openbare werken, Calenda zich ongemakkelijk zal voelen. Ik hoop," concludeert Bocchino, "dat alle alternatieve linkse gebieden bij elkaar blijven."

Meer over deze onderwerpen: